آرام باش

سلام...

هر شب اینجا من حرفامو میزنم تا شاید یکم بتونم آرام تر باشم دیشب فیلم سر به مهر رو دیدم و خوشم اومد. گفتم شاید بد نباشه منم همچین کاری رو بکنم

امشب منتظر اولین مطلبم باشید.. اگه خوشتون اومد به دوستاتون هم بگید بیان اینجا

این اولین پسته...

خستم... از صبح بیرون بودیم... یه گردش خانوادگی... اول دوس داشتم برم ولی بعدش پشیمون شدم

شاید بخاطر اینه که فکرم مشغوله...

دعا کنید درست شه

شاید امشب مهمون داشته باشیم... شاید که تقریبا باید بگم حتما داریم. ازشون بدم میاد... کاش نیان. یعنی میشه...

حداقل الان وضعیت جوری که دوس دارمه.... هوای ابری و چراغای خونه خاموش.. کسی نیست بگه خونه تاریکه... وای شبو بگو.. باید تحملشون کنم...

مهمان ها نیامدند...

اصلا حوصلشان را نداشتم...ولی بازم یه احساسی دارم... شاید به خاطر این است که فردا صبح باید پنج صبح پاشم برم دانشگاه ...یا به خاطر امتحان رانندگی مزخرف روز چهار شنبه است... به هر حال امدیوارم مانند هفته های قبل همه چی به خوبی پیش رود

خدایا شکر...:D

این دانشگاه هم رو هواست...

انگار نه انگار که یک ماه گذشته است....هنوز دارند برنامه عوض میکنند....من هم خیر سرم گفتم نماینده شوم تجربه ام بالاتر رود، اصلا ارزشش رو نداشت

گیجم....گيج از این برنامه رو هوا...

این گوش هم گاهی اوقات میرود رو اعصاب آدم.... آرام باش...

همه شیمیایی شده ایم، تو این هوای آلوده، هوایی که باید در آن به دانشگاه و سرکار و هزار جای دیگر برویم، احساس خفگی میکنن، کاش زودتر برسم خونه و کمی تنفس بکشم و یک چای بخورم...انگار که راه قد کشیده و نمی رسیم به مقصد لعنتي

سرما خوردگی هم شده است دردسر، مدام عطسه....عطسه و بازهم عطسه....نمیتوان نفس کشید،آن هم در کتابخانه، اصلا میکروب شناسی خر است، با آن اسم های فضایی

امروز صبح هوا وقف مراد بود، آفتاب نمیزد تو چشت، ولی هبه یه چیز اعصاب خورد کن پیدا میشه، تو اتوبوس همچین نفسپميکشن که هوای بازدمشون ميبرتت، فک میکنن اتوبوس هواش تميزه...